بیانیه ی رامیار در پاسداشت هشتم مارچ / ۱۷ اسفندماه – روز جهانی زن
هر روز برای ما، یادآور وجود است؛ وجودی که هست، فقط هست و بدون هر مرزبندی ممکن، به صرف بودن، محترم است. پاسداشت همه ی روزهایی که انسان، محترم شمرده می شود.
از روز زن پشتیبانی می کنیم، نه برای حمایت از «زن» بلکه برای حمایت از «انسان»، مقامی که همیشه درگیر و دار تعاریف و تقسیم بندی ها، به تاراج رفته است، و حقوق انسانی ای که به بهانه های واهی چون مرد بودن یا زن بودن، رنگ پوست، دین، مذهب، گرایش جنسی و هر آنچه در تلاش است فرد را پیش از انسان بودن، در بند دسته ها گرفتار کند. حقوقی که خود ما نیز در دریغ کردنش سهیم هستیم، چرا که برای هر شناختی، نخست به دنبال تعیین جایگاه-ها می رویم.
هشتم مارچ، گرچه فریادی علیه سلطه ی همه جانبه ی مردسالاری در جهان بوده و هست ولی برای ما، هر روزمان هشتم ماه مارچ است. هر روز از تقویم ما، روز بزرگداشت انسان است جدای از این که آن انسان زن یا مرد، شیعه یا بهایی، مسلمان یا غیرمسلمان، همجنسگرا یا غیرهمجنسگرا، سیاه یا سفید باشد. در سال ها و روزهای ما هر روز حقوق برابر فریاد می-شود، هر روز انسان بودن یادآوری می شود.
مردسالاری بر تمام تاریخچه ی ما سایه افکنده است، در هر لحظه از زندگی ما ریشه دوانده است. مثل هوای آلوده ی تهران، تنفسش می کنیم با این وجود، تلاش هایی هست مثل حق-خواهی همجنسگرایان که در رابطه ای گسست ناپذیر با جنبش زنان قرار گرفته است و ستون-های این سنت ناکارآمد را به لرزه در می آورد. از همین رو است که ما با زنان آزادی خواه در یک مسیر راه می پیماییم و به یک اندازه از سوی مردسالاران جامعه ی سنتی پس زده می شویم.
جامعه ی اقلیت های جنسی، همیشه و هر لحظه، با هر جنبش حق طلب و آزادی خواهی همراه است چراکه فرد همجنسگرا بیش از هر فرد دیگری در هر اقلیتی دیگر، حقوق خود را در تمام ساختارهای جامعه ی مردسالار، بربادرفته دیده است. ولی با فعالان برابری طلب و فعالان حقوق زنان پیوندی محکم تر از پیوند با دیگر حرکت های آزادی طلبانه، چه از نظر خواستگاه و چه به لحاظ هدف دارد البته تا زمانی که حقوق «انسان» در اولویت قرار داشته باشد.
خلاصه ی کلام این که:
فردا از آن ما است.
در کنار هم و برای هم به خیابان می رویم.
رامیار
